Hrubieszów - Położenie, Różne informacje - TRH
iasto Hrubieszów można odszukać na mapie świata poprzez współrzędne geograficzne: długość 50 stopnie 49 minut N i 23 stopnie 53 minuty E. Punkt wyznaczony tymi współrzędnymi nie jest znany wielu, lecz Ci, co go znają noszą go w sercu. Miasto, które jest wyznaczone tymi współrzędnymi, mieści się w dolnym biegu rzeki Huczwy, która łączy się z Bugiem, a ten wpływa do Jeziora Zegrzyńskiego, z którego wypływa Narew, a ta do naszej Wisły, stąd do Morza Bałtyckiego - poprzez Zatokę Gdańską.
uczwa otacza centrum Hrubieszowa, i przypuszcza się, że istniał, na wyspie oblanej wodami Huczwy, ruski gród obronny należący do Grodów Czerwieńskich, które są niczym innym, jak tylko określeniem grodów lerzących na dawnym pograniczu polsko-rosyjskim. Pierwsza wzmianka o Grodach pochodzi z 981 r., kiedy to książę kijowski Włodzimierz I odłączył je siłą od Polski. Po 37 latach za panowania Bolesława Chrobrobrego (przydomek Wielki, ur. 967 r. w Poznaniu, zm. 17 czerwca 1025 r. - książę Polski od 992 roku, pierwszy koronowany król Polski (od 1025 roku) z dynastii Piastów, w latach 1003÷1004 był także księciem Czech jako Bolesław IV.) zostają siłą odłączone od Rosji, by pozostać przy Polsce przez następnych 13 lat, by po najeździe Jarosława I Mądrego (ur. 978 r. - zm. 20 lutego 1054 r.) - pochodził z dynastii Rurykowiczów, syn i następca Włodzimierza Wielkiego i Rognedy, wielki książę Rusi Kijowskiej), spowrotem wróciły do Rosji.
ierwsza wzmianka o Hrubieszowie pochodzi z 1254 r., jako osadzie wśród lasów, posiadającej dwór myśliwski. Rolę stanicy myśliwskiej będzie pełnił jeszcze w czasach jagiellońskich, co zostało uwieńczone w jego herbie wyobrażającym jelenią głowę, między rogami której umieszczone są dwa krzyże z napisem wokoło, nadanym przez króla Zygmunta Augusta (w poł. XVI w.). W 1366 r. wraz z całą Rusią Czerwoną został przyłączony do Polski. Prawa miejskie (magdeburskie) Hrubieszów uzyskał w roku 1400 z rąk Władysława Jagiełły. Najbardziej związane (znaczeniowo) miasto z Hrubieszowem to Zamość, zaś miastem wojewódzkim dla Hrubieszowa jest Lublin, który znajduje się w południowo-wschodniej części Polski. O Zamościu (długość 50 stopni 43 minut 14 sekund N i 23 stopni 15 minut 31 sekund E) słyszało wielu, bo jest jednym z ważniejszych ośrodków kulturalnych, edukacyjnych i turystycznych województwa, a zwłaszcza Zamojszczyzny. Za sprawą unikalnego zespołu architektoniczno-urbanistycznego Starego Miasta bywa nazywany "Perłą Renesansu", "Miastem Arkad" i "Padwą Północy". Zamość prawa miejskie uzyskał w 1580 roku, na mocy przywileju lokacyjnego wystawionego przez kanclerza i hetmana wielkiego koronnego Jana Zamoyskiego. W roku 1589 miasto zostało stolicą, założonej przez jego właściciela Ordynacji Zamojskiej (jedna z pierwszych ordynacji magnackich w Rzeczypospolitej, powołana na prośbę hetmana wielkiego i kanclerza koronnego Jana Sariusza Zamoyskiego ustawą sejmową z dnia 8 lipca 1589 r., została zlikwidowana po II wojnie światowej w ramach reformy rolnej). Jadąc z Zamościa trasą nr 74 mijamy: Jarosławiec, Karp, Miączyn, Zawalów-Kolonia, Zawalów, Horyszów, Hostynne-Kolonia, Hostynne, Werbkowice, by dotrzeć do Hrubieszowa, a kontynuując podróż, nie zjeżdżając z tracy, trafiamy do Teptikowa, po minięciu którego przejeżdżamy jeszcze przez: Husynne, Strzyżów, aby dotrzeć do Przejścia międzypaństwowego polsko-ukraińskiego (drogowe, osobowe do 3,5 t, samochody i autobusy) w Zosinie (tel. (0-84) 696-64-00; e-mail: hrubieszow@strazgraniczna.pl) po polskiej stronie, i Uściług po Ukraińskiej (50 stopni 51 minut N i 24 stopni 06 minut E). Po przekroczeniu granicy wjeżdżamy na drogę magistralną M08.
Sołectwa
Annopol, Brodzica, Cichobórz, Czerniczyn, Czortowice, Czumów, Dąbrowa, Dziekanów, Gródek, Husynne, Janki, Kobło, Kosmów, Kozodawy, Kułakowice Pierwsze, Kułakowice Drugie, Kułakowice Trzecie, Łotoszyny, Masłomęcz, Metelin, Mieniany, Moniatycze, Moniatycze-Kolonia, Moroczyn, Nowosiółki, Obrowiec, Stefankowice, Stefankowice-Kolonia, Szpikołosy, Ślipcze, Świerszczów, Teptiuków, Turkołówka, Ubrodowice, Wolica, Wołajowice.
Miejscowości nie mające statusu sołectwa: Białoskóry, Wołynka.